مرکز تحقیقات بتن (متب)

مطالعه آزمایشگاهی مبتنی بر رفتارشناسی بتن خودتراکم حاوی دوده سیلیس و خاکستربادی در حالت تازه

جواد برنجیان¹ ، محمدرضا مداحیان² ، امید لطفی عمران³

1- استادیار ، رئیس مؤسسه آموزش عالی طبری بابل

berenjian@nit.ac.ir

2-مدرس موسسه آموزش عالی طبری بابل،  مهندسی و مدیریت ساخت، دانشکده مهندسی عمران

M.maddahian@yahoo.com

3- مدرس موسسه آموزش عالی طبری بابل،  مهندسی و مدیریت ساخت، دانشکده مهندسی عمران

omid_saze_civil@yahoo.com

چکیده

یکی از مهم ترین فاکتورهای بتن خودتراکم که آن را از سایر بتن‌ها متمایز می‌سازد مربوط به خواص روانی این بتن و قابلیت عبور و پرکنندگی آن می‌باشد. از اینرو برای تأمین این خصوصیات حجم مواد پودری مورد استفاده در این بتن نسبت به سایر بتن‌ها بیشتر است. با توجه به تأثیرات مطلوب مواد پوزولانی بر روی خواص مقاومت فشاری و دوام، تمامی پودرهای استفاده شده در این تحقیق به گونه‌ای انتخاب شده که همگی دارای خواص پوزولانی می‌باشد. هدف از این تحقیق بررسی رفتار بتن خودتراکم در استفاده از درصدهای مختلف مواد پوزولانی می‌باشد.روش انجام تحقیق به این صورت بود که دو نوع پوزولان از جمله میکروسیلیس و خاکستربادی با مقادیر مختلف به صورت وزنی جایگزین سیمان شدند و تغییر رفتار بتن خودتراکم در فاز تازه ، توسط آزمایش های جریان اسلامپ ،  قیف V ، جعبه L و ستون جداشدگی استاتیکی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن است که دوده سیلیس به دلیل ساختار داخلی و خواص جذب آب بیشتر، خواص مربوط به جریان پذیری بتن را کاهش داده است. همچنین در خاکستر بادی به دلیل گردگوشه بودن ذرات ، خواص مربوط به جریان پذیری بتن افزایش یافت و در انتها از بین درصدهای استفاده شده مواد پودری درصد بهینه هرکدام از آنها معرفی شد .

واژه های کلیدی :  بتن خودتراکم ، رفتارشناسی ، پایداری ، پوزولان